گفت من دست گرد لاهوتم

قائد و رهنمای ناسوتم

نبینی جز هوای خویش قوتم

به جز بادی نیابی در بروتم

مگس چون نیست شکّر هست قوتم

بسوی پرده بر چون عنکبوتم

منم بی شبهه حیّ لایموتم

که نی خوابست و نی جان و نه قوتم

قبول تو پس رد مکن دعوتم

چراغی برافروز در خلوتم

شهید وصلم و سیراب تر ز یاقوتم

ز نخل توبه تراشیده اند تابوتم

مراست معجزهٔ مشکل گشای و هر ساعت

فریب می دهد امید سحر هاروتم

به دست ساده دلی ده عنان کار که من

[...]

دیریست جدا ز عالم لاهوتم

زندانی این کالبد ناسوتم

این پیکر خشک تخته‌بندم کرده است

ایمرگ بیا که زنده در تابوتم

بیا که تشنه لعلت چو آب یاقوتم

ببین که خون جگر بی لبت بود قوتم

فریب نرگس سحرآفرین جادویت

نموده محو ز خاطر فسون هاروتم

شهید ناز تو یا کشته وصالم من

[...]

لب لعل تو یاقوت است مرجان راست یاقوتم

که ازاوچهرمن شد کهربا گون اشک یاقوتم

تو از گیسو اگر مانی به برج عقرب ومیزان

مراهم منزل است از اشک چشمان دلو وخود حوتم

شوم زنده کفن درم ز جا خیزم پس از مردن

[...]