یک جرعه می کهن ز ملکی نو به

وز هرچه نه می طریق بیرون شو به

در دست به از تخت فریدون صد بار

خشت سر خم ز ملک کیخسرو به

صاحب لیل و صاحب نوبه

زین چنین علم توبه و به توبه

که تا مفتوح باشد باب توبه

ولایت را نباشد قطع نوبه

گفت المرء مع محبوبه

لا یفک القلب من مطلوبه

چو زان نارپستان رخم شد چو به

مرا نار او از ترنج تو به

زنندم سنگ و آجر نوبه نوبه

عجب گیری فتادم توبه توبه