رهرو رهروان در این ره اوست

زانکه فرمان‌پذیر اللّٰه اوست

به‌هر دعوی که بنمایی اله اوست

به‌هر معنی که خواهی پادشاه اوست

بر در او رو که از اینان به اوست

روزی ازو خواه که روزی‌ده اوست

چه میخواهی چه میجویی همه اوست

درین صورت حقیقت دیدهٔ اوست

نسخه کونین را دیباچه اوست

جمله عالم مفلسند و خواجه اوست

دل مست بتان ز صورت چون مه اوست

دریاب سخن که نکته یی در ته اوست

بر روزن هر که نور آن خورشیدست

چون ذره دل اهل نظر همره اوست

طواف کعبه کند هر سری که در ره اوست

هزار کعبه هم اندر طواف درگه اوست

کسیکه دوست شد او را ز دشمنش چه غم است

به هر کجا که رود لطف دوست همره اوست

بخاک درگه او از صفا همی لافد

[...]

رستگار است هر که بر ره اوست

آفربنش گدای درگه اوست

بردرِ او شو که ازینان به اوست

روزی ازو خواه که روزی ده اوست

«نسخهٔ کونین را دیباچه اوست

جمله عالم بندگان و خواجه اوست»