بدو گفت کاووس کز انجمن

اگر زنده ماند چنان پیلتن

چنین گفت بهرام نیکو سخن

که با مردگان آشنایی مکن

پدر باید اکنون که بیند ز من

هنرهای آموزش پیلتن

همه نامداران شدند انجمن

چو گرگین و خراد لشکرشکن

نشسته چو تابان سهیل یمن

سر جعد زلفش سراسر شکن

گزین تو باید بدو گفت زن

ازو هیچ مندیش وز انجمن

که جز تو نخواهم کسی را ز بن

جز اینت همی راند باید سخن

چو شب تیره شد داروی خورد زن

که بفتاد زو بچهٔ اهرمن

نهاد اندران بچهٔ اهرمن

خروشید و بفگند بر جامه تن

نشان بداندیش ناپاک زن

بگفتند با شاه در انجمن

ز بیم سپهبد گو پیلتن

بلرزد همی شیر در انجمن

چنین گفت کاندر نهان این سخن

پژوهیم تا خود چه آید به بن

چه گفت آن سپهدار نیکوسخن

که با بددلی شهریاری مکن

پراگنده کافور بر خویشتن

چنان چون بود رسم و ساز کفن

سپه کش چو رستم گو پیلتن

به یک دست خنجر به دیگر کفن

چنین داد پاسخ که پرسش مکن

مگو این زمان ایچ با من سخن

سخنها همی گوی با پیلتن

به چربی بسی داستانها بزن

چنین گفت با او گو پیلتن

کزین در که یارد گشادن سخن

ز خویشان فرستاد صد نزد من

بدین خواهش آمد گو پیلتن

نهانی چرا گفت باید سخن

سیاوش ز پیمان نگردد ز بن