من و شبرنگ‌ِ شاه همرنگیم

هردو با کوه قاف هم‌تنگیم

بحر ملکوت را نهنگیم

کوه جبروت را پلنگیم

هر چند که ما نه مرد جنگیم

از جنگ نه آنچنان به تنگیم

بیا ساقیا بین به دلتنگیم

ببخش از می لعل یکرنگیم

جام صلح کل در ده تابکی پی جنگیم

گر نوای ما نی راست کج مبین که چون چنگیم

آینه صفت هریک مبتلا بصد رنگیم

گر جهیم از این صد زنگ بنگری که یک رنگیم

ما سرخوش و ساغر زده و مست و ملنگیم

شوریده و مشغول به شوریم و به دنگیم

ما مرد شرابیم و کبابیم و ربابیم

نه طالب تریاک و نه چرسیم و نه بنگیم

صیاد صفت آهو، چشمان جهان را

[...]