ای پری سیر لعبت با فروغ برجیسی

وی فرشته خو دلبر خو با فریب ابلیسی

می بده که گلشن یافت مرغکان تقدیسی

سرو بن چو آصف زد زعلم ادریسی

وصل گل چو بلبل دید حال او مشوش شد

در چمن ز بس غلطید بال او منقش شد

گوئی از شرر زآدم سینه اش پر آتش شد

گه ز ناله بیخود گشت گه ز جذبه در غش شد

بط میانه سیلاب برطرب منطق بین

چون روان شده کشتی در یمی معمق بین

در نشیبش ازدو پای لنگری معلق بین

بر فرازش از دو بال هی شراع بیرق بین

کس نداند از غبرا جوش این لطایف چیست

وز شقایق و نسرین زینت موافق چیست

گر زریزش ابرند رنگشان مخالف چیست

ور ز گردش چرخند بویشان موالف چیست

تاج مریم گلبن از مطر مکلل دان

وز زمردین سبزه ساق او مخلخل دان

باد نافه آگینش جبرئیل منزل دان

غنچه نوآیینش عیسی ممثل دان

نرگس آمد و بر سر جام سیم و زر دارد

زین بسر نهادن جام تا چه زیر سردارد

این چنین که از مستی میل شور و شر داد

گوئی از می و ساغر مادر و پدر دارد

ای پسر ز بالائی رخ بتاب و پستی کن

سر وحدت ار خواهی ترک خود پرستی کن

در گسستن از اغیار رخنه ها بهستی کن

سیر حال مدهوشان درمی الستی کن

جام صلح کل در ده تابکی پی جنگیم

گر نوای ما نی راست کج مبین که چون چنگیم

آینه صفت هریک مبتلا بصد رنگیم

گر جهیم از این صد زنگ بنگری که یک رنگیم

کم بقلزم حیرت از خرد سفاین ران

کاین شد از چه رو بوجهل وان شد از چه ره سلمان

گر خود از سرشت است این اوسترشتشان ارکان

ور زسرنوشت است این او نوشتشان عنوان

شاه لافتی حیدر کایزدی روان با اوست

در زمین و از قدرت کار آسمان با اوست

آسمان چه حد دارد نظم لامکان با اوست

لامکان ندانم چیست ظاهر و نهان با اوست

در محافل علوی او دلیل اطباق است

در مراحل سفلی او کفیل ارزاق است

آب کوثر از مهرش جرعه نوش اشفاق است

نار دوزخ از قهرش ریزه چین احراق است

هم خلیل و نمرودش سوی آستان پویند

هم کلیم و فرعونش بوس آستین جویند

کعبه و کلیسایش گرد رهگذر بویند

زاهد و قدح خوارش زاشتیاق رخ مویند

ای شهی که از دلها مرتفع غرف داری

گرچه نزد کوته بین خیمه در نجف داری

گه بسینه سینا ساز لاتخف داری

گه بعرشه منبر کوس من عرف داری

در ممالک ایجاد مالک الرقابی تو

در عوالم ابداع کاشف الحجابی تو

در حدائق فردوس معنی ثوابی تو

در سلاسل نیران صورت عقابی تو

هم برون از این افلاک ای بسا فلک از تست

هم در آن فلکها نیز ای بسا ملک از تست

از ملایک از پرسند ذکر یک بیک از تو است

بهر ذکرشان در مغز حس مشترک از تست

خسروا من آن جیحون کز تو بحر لؤلؤیم

لیکن این زمان آلام کرده کمتر از جویم

ظلمت بصر افزود بر سپیدی مویم

آگهی چو از دردم زیبد از تو دارویم

زین بلا که بر نامم خامه ولابنگاشت

هرکسم که دید از طعن بر دلم ستم بگماشت

غیر صدر فرخ رخ کش زامتحان پنداشت

وز پی رضای تو خاطرم زلطف انباشت

کاملی که در یک سطر راز صد ورق خواند

فردو زبان کلکش حکم نه طبق راند

رای عالم آرایش در اثر فلق ماند

کز صحایف ملکت بردن غسق تاند

تا حدوث او در دهر جلوه از قدم کرده

بهر طاعتش ذرات جمله سرقدم کرده

عدل او مرابع را حوزه حرم کرده

سعی او مراتع را روضه ارم کرده

در صیانت جمهور مشتغل به تنهائیست

چون نباشد او تنها کومثل بیکتائیست

چرخ پیرش از دانش معتقد بوالائیست

همچو بخت شه گرجه مشتهر ببرنائیست

ایکه شش جهه گشته پر مواهب از آلات

صدره صدارت از صد تفاخر از بالات

مه همی سجود آور نزد غره غرات

خور همی درود انگیز پیش رای ملک آرات

گرچه دیده دولت جسته از لقایت نور

لیکن از فتوت نیست این معارجت منظور

کی عجوز گیتی را بر غرور تو مقدور

کز عروس هستی هم نی وجود تو مسرور

داورا مرا ز آغاز چون گزیده ز اکرام

به که این کرم گردد همعنان با انجام

شعر من بمدح تو تاج تارک الهام

جود تو بشعر من ذخر گردش ایام

تا همی بتابد ماه بر در تو دربان باد

تاهمی درخشد مهر در رخ تو حیران باد

محفل تو از نزهت غیرت گلستان باد

صد چو من هزار آوا مر ترا ثنا خوان باد