خور گوید کاشکی که زرین تنمی

تا جام شراب شاه شیر اوژنمی

مه‌ گوید کاشکی من از آهنمی

تا نعل ستور شاه‌گیتی‌، منمی

از نور یقین ار بمثل روشنمی

خود را بحیل در آن جهان افگنمی

ور زانکه در آن جهان بجان ایمنی

حقا که سوی مرگ معلق زنمی

من من نیم و اگر دمی من منمی

این عالم را چو ذره بر هم زنمی

گر آن منمی که دل ز من برکنده است

خود را چو درخت از زمین برکنمی

چارجو از چشمه ی جودت نمی

هفت یم از بیم فیضت شبنمی

پیش دستت دجله تا جیحون نمی

هفت دریا پیش سیلت شبنمی