|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این ابیات از یک حالت درونی و خودشناسی شاعر سخن می‌گویند. شاعر به «من» خود اشاره می‌کند و نشان می‌دهد که اگر او به واقع وجود داشته باشد، می‌تواند به گونه‌ای عمیق و ریشه‌ای بر جهان تاثیر بگذارد. از طرفی، اگر آن «من» جدایی‌طلب باشد و دلش از او ببرود، او نیز می‌تواند خود را مانند درختی از زمین جدا کند. به طور کلی، این شعر به جستجوی هویت و تاثیر شخصیت بر جهان پرداخته است.
هوش مصنوعی: من خودم نیستم و اگر لحظه‌ای خود را به یاد آورم، این جهان را مانند ذره‌ای برهم می‌زنم.
هوش مصنوعی: اگر آن کسی که باعث جدا شدن دل من از خودم شده، همانند درختی، خود را از زمین برکنم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
می‌خواهید شما بخوانید؟ اینجا را ببینید.
خور گوید کاشکی که زرین تنمی
تا جام شراب شاه شیر اوژنمی
مه گوید کاشکی من از آهنمی
تا نعل ستور شاه‌گیتی، منمی
از نور یقین ار بمثل روشنمی
خود را بحیل در آن جهان افگنمی
ور زانکه در آن جهان بجان ایمنی
حقا که سوی مرگ معلق زنمی
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال یک حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.