پسر بد مر او را یکی هوشمند

گرانمایه طهمورث دیو بند

هر آن چیز کاندر جهان سودمند

کنم آشکارا گشایم ز بند

چو گرمابه و کاخ‌های بلند

چو ایوان که باشد پناه از گزند

پزشکی و درمان هر دردمند

در تندرستی و راه گزند

بماند به گردنت سوگند و بند

شوی خوار و ماند پدرت ارجمند

بیاورد وارونه ابلیس بند

یکی ژرف چاهی به ره بر بکند

هنر خوار شد جادویی ارجمند

نهان راستی آشکارا گزند

برون کرد مغز سر گوسفند

بیامیخت با مغز آن ارجمند

گرانمایه از پیش تخت بلند

بتابید روی از نهیب گزند

بیاورد فرزند را چون نوند

چو مرغان بر آن تیغ کوه بلند

به ایوان او آتش اندر فگند

ز پای اندر آورد کاخ بلند

به چنگ اندرون شست‌یازی کمند

برآمد بر بام کاخ بلند

نه از تخت یاد و نه جان ارجمند

فرود آمد از بام کاخ بلند

بیآورد ضحاک را چون نوند

به کوه دماوند کردش به بند

سه فرزند اگر بر تو هست ارجمند

سر بدره بگشای و لب را ببند

بگویش که گرچه تو هستی بلند

سه فرزند تو برتو بر ارجمند

ز نیکی زیان کرده گویی پسند

منش پست و بالا چو سرو بلند

ببینید تا کردگار بلند

چنین از شما کرد خواهد پسند

چنین گفت کاین نامهٔ پندمند

به نزد دو خورشید گشته بلند

چو از بودنش بگذرد روز چند

فرستید با زی منش ارجمند