که آرایش چرخ گردنده اوست

به بزم اندرون ابر بخشنده اوست

نگارندهٔ چرخ گردنده اوست

فرایندهٔ فره بنده اوست

آن خداوند، که اقبال فلک بندهٔ اوست

پیکر حادثه از پای در افگنده اوست

آن خداوند که اقبال فلک بنده اوست

پیکر حادثه از پای در افکنده اوست

سبز شکرین که نیشکر بنده اوست

صد جان بفدای یک شکر خنده اوست

در دور لبش آب حیات است نهان

پیداست که آب خضر شرمنده اوست

واعظ دل شده هرجا که بود بنده اوست

ذره دور است ز خورشید، ولی زنده اوست

خاک از ژاله عرقناک و، سپهر از انجم

فرش تا عرش سراپا همه شرمنده اوست

ای زمین زاده، مکش بر در حق گردن عجب

[...]