برافشان تو به باد کینه گنجت

که همچون باد باشد یافه رنجت

کنون بر باد شد اومید و رنجت

نه بارت هست زی ما نه سپنجت

وز حلقهٔ زلف پر شکنجت

در دامن اژدهاست گنجت

وصال حب حیدر به ز گنجت

وگر نه بعد ازاین در دست رنجت

درین فکرت نمیخواهیم رنجت

برون کن رشتهٔ گوهر ز گنجت

گر ز روی ادب دهد رنجت

به از آن کز غضب دهد گنجت

دل گشته در برم خون از طبع زودرنجت

افتاده درشکنجم از زلف پر شکنجت

از خالت اوفتادم در ششدر غم و رنج

تا بر سرم چه آید از نقش چار وپنجت

روی تو گنج حسن است مویت سیاه ماری

[...]