نحلی که به شهد خرمی کرد

آن شهد ز روی همدمی کرد

غولی که بسیچ در زمی کرد

خود را به تکلف آدمی کرد

به دل آن درد را همواره می‌کرد

به یاران خوشدلی اظهار می‌کرد

دو شینه دل از دوری دلبر گله می‌کرد

تنگ از طمع وصل بخود حوصله می‌کرد

از آمد و شد گشت چنان قاصد آهم

کز ضعف تو گویی طلب راحله می‌کرد

هر دم بسر کوی تو از بیم رقیبان

[...]