هر کو ز نژاد آدم افتاد

شادی به نصیب او کم افتاد

بنمای دلی که او درین دور

از صدمه غم مسلم افتاد

زخمی که زمانه بر دلم زد

[...]

حدیث او چو اصل عالم افتاد

براهین حدوثش محکم افتاد

چنان آواز او در عالم افتاد

که گفتی هر دو عالم برهم افتاد

خروشی در میان مردم افتاد

تو گفتی آتشی در انجم افتاد

جمالت پرتوی بر عالم افتاد

که آن پرتو درون آدم افتاد

حقیقت این دمت در آن دم افتاد

دم تو این زمان در عالم افتاد