به دانش کوش گر بینا دلی تو

چرا آخر چنین بی‌حاصلی تو؟

اگر دانی علی را عادلی تو

وگر نه در حقیقت جاهلی تو

بجز احمد مبین گر واصلی تو

وگرنه در زمانه غافلی تو

ترا دانم که جانی و دلی تو

گشاده رازهای مشکلی تو

چو او در دار دنیا عاقلی تو

ز خود بیرون شده بس بیدلی تو

سوی خاک آمدی جان ودلی تو

امید جان و دید حاصلی تو

اگر در خیمه یا در محملی تو

اگر بر ناقه یا در منزلی تو

بدل نزدیکتر باشی تو از دل

که هم اندر تو دل هم در دلی تو

سر تا بقدم ترک منا، جان و دلی تو

باور نکند عقل که از آب و گلی تو

ترک چگلی نیست بدین خوبی و نغزی

ای ترک بگو راست مگر از چگلی تو

یک بوسه ز لعل تو ربودم بحلم کن

[...]