زبون بود چنگال او را کلنگ

شکاری چو نخچیر بود او پلنگ

گذر کرد آن بیشه جنگی پلنگ

فرودآمد آنگه بروی النگ

به هنگام سر پنجه روباه لنگ

چگونه نهد پای پیش پلنگ

چو دشمن خبر داشت کامد پلنگ

به سوراخ در شد چو روباه لنگ

پوست بیرون کنی ز شیر و پلنگ

وز هوا در کشی عقاب و کلنگ

چه زاید ز نیش سیه روی لنگ

ز دندان موشی ننالد پلنگ

هر سو برخ تو نیست زلف شبرنگ

حسن تو قهال کرده در طرفه النگ

چشمان تو، و آن ابروی از وسمه کبود

باشد دو سیاه چشم در خیل کلنگ

از واهمه چرغ تو آن زرین چنگ

در دشت آهو نخفته، در کوه پلنگ

بر طلبه دود، چو هست مانند عقاب

بر چرخ تپد، که هست همرنگ کلنگ

در زمانی که بود روز شلنگ

می‌ شلنگید هر عصازن لنگ