تا نگار من ز محفل پای در محمل نهاد

داغ حسرت عاشقان را سر به سر بر دل نهاد

دلبران بی دل شدند زان گه که او بربست بار

عاشقان دادند جان چون پای در محمل نهاد

روز من چون تیره زلفش گشت از هجران او

[...]

ز ساقی به می دادنی دل نهاد

که ره توشه از بهر منزل نهاد

آنکه اساس تو بر این گل نهاد

کعبهٔ جان در حرم دل نهاد

در شرف در صدف دل نهاد

دور افق بر کمر گل نهاد

بدرویشی از خواجگی دل نهاد

بفرد امل، خط باطل نهاد!