مهر رخسار تو داغ عشق بر دل می‌کشد

سنبل زلف تو، مه را در سلاسل می‌کشد

منزل جان است گیسویت وز آنجا هر نفس

جذبه‌ای می‌آید و جان را به منزل می‌کشد

کعبه دل روی محبوب است اینک راه دور

[...]

کینهٔ ما را از او صبر و تحمل می‌کشد

انتقام از یار بی‌پروا، تغافل می‌کشد

هیچ معشوقی پریشان‌گرد و هرجایی مباد

فاخته این حرف را بر گوش بلبل می‌کشد

هرکجا باشم، گزیری نیست از طوفان مرا

[...]

هرکه را از خانه بیرون جذبه دل می‌کشد

حلقه از نقش قدم در گوش منزل می‌کشد

نیست در خاطر غبار از قطع دریا موج را

تیغ خود را بر فسان گاهی ز ساحل می‌کشد

عقده دل‌بستگی را اندک‌اندک باز کن

[...]

از تبسم لعل او تا نشئه از مل می‌کشد

چهره مینا عرق از شرم قل‌قل می‌کشد

از خدنگ ناز چشم شوخ او ایمن مباش

نشتر مژگان او خون از رگ گل می‌کشد

عمرها بهر وصال اندر بیابان غمش

[...]