صائب تبریزی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۴۰۹
بیعلایق چون شود سالک به منزل میرسد
چون شود بیبرگ نخل اینجا به حاصل میرسد
بردباری پیشه خود کن که در راه سلوک
هرکه سنگینتر بود بارش به منزل میرسد
دست رد ما را به درگاه قبول حق رساند
[...]
صائب تبریزی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۴۱۰
بیشتر دست سبکباران به منزل میرسد
کف به اندک سعیی از دریا به ساحل میرسد
تا نظر بر غیر داری، دوری از درگاه حق
پی چو گم شد راهرو اینجا به منزل میرسد
بیپروبالی است در راه طریقت بال و پر
[...]
فیاض لاهیجی » دیوان اشعار » غزلیات » شمارهٔ ۳۱۵
ناله از دل تا به لب از ضعف مشکل میرسد
گوش اینجا کی به داد نالة دل میرسد
جذبة محملنشین گر تن به سستی در دهد
شوق بیطاقت کجا در گرد محمل میرسد
تا نباشد گرمی اشکم شراب نارس است
[...]
واعظ قزوینی » دیوان اشعار » ابیات پراکنده » شمارهٔ ۱۴۱
کافرم، گر در دوعالم غیر او دارم کسی
در قیامت دعوی خونم به قاتل میرسد!
اسیر شهرستانی » دیوان اشعار » غزلیات » شمارهٔ ۵۵۰
شوق ره گم کردهای از وادیِ دل میرسد
گرچه پُر آواره است آخر به منزل میرسد
کشتی موجم ز دریا بستهام بار سرشک
گر بود همراهی طوفان به ساحل میرسد
پیرو دل گشتهام جایی که مقصد گمره است
[...]
میرزا حبیب خراسانی » دیوان اشعار » بخش دو » غزلیات » شمارهٔ ۱۶۳
هردم بشارتهای جان، از هاتف دل میرسد
هرکس نهد در ره قدم، آخر به منزل میرسد
ای موسی بحر آشنا خضر است ما را ناخدا
چون بشکند کشتی ما، زودتر به ساحل میرسد
یک نقطه دارد پیش و پس عاقل ز غافل فرق و بس
[...]