در عشق تو من کیم که در منزل من

از وصل رُخت گلی دمد بر گل من

این بس نبود ز عشق تو حاصل من

کاراستهٔ وصل تو باشد دل من

در عشق تو من کیم که در منزل من

از وصل رخت گلی دمد بر گل من

در عشق تو من کیم که در منزل من

از وصل رخت گلی دمد بر گل من

این بس نبود ز عشق تو حاصل من

کارآسته وصل تو باشد دل من

در عشق تو من کیم که در منزل من؟

از وصل رخت گلی دمد بر گل من

در عشق تو من کیم که در منزل من

از وصل رخت گلی دمد بر گل من

این بس نبود ز عشق تو حاصل من

کاراسته وصل تو باشد دل من

در عشق تو من کیم که در منزل من

از وصل رخت گلی دمد بر گل من

آن کس که بیک چشم زدن برد دل من

زد آتش افروخته در آب و گل من

هرگز نکند سوی من خسته نگاهی

از آنکه نخواهد که شود شاد دل من

گرچه هست این رباط منزل من

هست مایل به شهر تو دل من

آب و آتش ز دیده و دل من

غرقه دارد همیشه منزل من

از عشق تو این بس نبود حاصل من؟

کآراسته وصل تو باشد دل من؟

در عشق تو من کیم که در منزل من

از وصل رخت گلی دمد بر گل من‌

این بس نبود ز عشق تو حاصل من

کاراسته وصل تو باشد دل من‌

در عشق تو من که‌ام که در منزل من

از وصل رخت گلی دمد بر گل من‌

در عشق تو من کیم که در منزل من

از وصل رخت گلی دمد بر گل من‌

تا گشت سر کوی مغان منزل من

حل گشت به یمن عشق هر مشکل من

بر غم چه نهم تهمت بیهوده که هست

پیمانهٔ پر بادهٔ حسرت دل من

بازدار ای دوا کن دل من

از زمین‌بوس هر کسی گل من

ای عشق رخت واقعهٔ مشکل من

بی حاصلی از فراقِ تو حاصل من

از سنگدلی تو دلم میسوزد

ای کاش بسوختی دلت بر دل من

چو محرومم ز ملکِ آب و گل من

چگونه ملکِ حق کردم سجل من

اگر آن دم نبودی حاصل من

تهی کردی از آن دم، دم دل من

شگفت آید مرا این مشکل من

دل تو سنگ و آتش در دل من

نظر آخر مگردان از دل من

اناالحق گوی بی نقش گل من