مرا چون کم فرستی غم حزین و تنگ دل باشم

چو غم بر من فروریزی ز لطف غم خجل باشم

غمان تو مرا نگذاشت تا غمگین شوم یک دم

هوای تو مرا نگذاشت تا من آب و گل باشم

همه اجزای عالم را غم تو زنده می دارد

[...]

تا کی از گریه پا به گل باشم

خرقه رنگین ز خون دل باشم

تا تورا لعبت چگل گفتند

روبه بتخانه چگل باشم

تا به خونم خطت سجل بسته ست

[...]

تا به کی همره اندیشهٔ باطل باشم

وز دیار طرب آواره تر از دل باشم

گر گذشتم ز در کعبه نه از بی خبریست

مصلحت نیست که با طالب منزل باشم

گر به قانون معین نزیم عیب مکن

[...]

چند در دایرهٔ مردم عاقل باشم

تختهٔ مشق صد اندیشهٔ باطل باشم

چند در دایره مردم عاقل باشم؟

تخته مشق صد اندیشه باطل باشم

فتح بابی نشد از کعبه و بتخانه مرا

بعد ازین گوش برآواز در دل باشم

من که از آب رخ خود چو گهر سیرابم

[...]

روزگارم ز چه رو منصب نادانی داد

گر نمی‌خواست که من مرشد کامل باشم

غمزه در تیر زدن بود که مژگان دریافت

قسمت این بود که مقتول دو قاتل باشم