تو نگشتی بسرِّ او واقف

نرسیدی هنوز در موقف

تو خوش بر تخت رَوکین نیلگون سقف

کند از چوبِ تختت تختهٔ وقف

هیچ خشمی آیدت بر چوب سقف

هیچ اندر کین او باشی تو وقف

پر از نقش و نگار از فرش تا سقف

مهندس را بر او فکر و نظر وقف

نمودیم این دو در وقف از ره صدق

برین مسجد که نورش رفته تا سقف

چو تاریخش طلب کردند گفتم

برین مسجد نمودیم این دو در وقف

در آن تحفه ی هفت اقلیم وقف

گذشته شب آواز اسقف ز اسقف

کسی جز تو در زیر این سبز سقف

نیالوده سر پنجه از مال وقف

همه زرع و محصول آن ملک وقف

شود خرمن لعل تا سبز سقف

ز صیفی و شتوی املاک وقف

برد خرمن غله بر سبز سقف

بسکه مشتاق وصل و تشنه وقف

میجهد از زمین خانه بسقف