در دویی ها مبین و در وصلش

در یکی بین و در یکی اصلش

توان گفتن بسی هر جنس و فصلش

کز اجداد سکندر بود اصلش

سجود او کن و دریاب اصلش

در اینجاگاه کل دریاب وصلش

باغی که حیات گشت وصلش

خوشتر ز بهار و چار فصلش

فصلی به جز این چهار فصلش

نی فصل ربیع و اصل اصلش

مرا سپهر چو نراد مهره دزد آمد

که دانه دل ازادگان بود خصلش

هر آن خدنگ بلا کز کمان چرخ جهد

درون سینه فرزانگان بود نصلش

گرش عنایت و گر بیعنایتی رواست

[...]