جانانه هر آن کس که دلی خوش دارد

جان همه بی‌دلان مشوش دارد

زنهار ز آه من بیندیش که آن

دوری‌ست که زیر دامن آتش دارد

جانا نه هر آنکس که دلی خوش دارد

حال دل بیدلان مشوش دارد

زنهار ز آه من بیندیش که آن

دودیست که زیر دامن آتش دارد

شاه بهرام خوی خوش دارد

طبع آزاد ناز کش دارد

چشم تو که ابروی کمانکش دارد

در هر مژه ای هزار ترکش دارد

زنهار برات ما مفرمای برو

با عارضت افکن که خطی خوش دارد

گر چه دور فلک سفله نوازم همه عمر

بگمان هنر و فضل مشوش دارد

وز کمان ستم چرخ اگر سوی دلم

ناوک غم گذرد بیلک آرش دارد

ور بدان قصد که قربان کندم ترک فلک

[...]

هندوی زلف تو زآن حال مشوّش دارد

که به تسخیر دلم نعل در آتش دارد

با وجود قد دلجوی تو ای نخل مراد

خویش را سرو سهی کیست که سرکش دارد

به وصالت که ندارد هوس باغ بهشت

[...]

نه همین وقت مرا عشق مشوش دارد

کیست در دور جمالت که دلی خوش دارد

جمع و فرقیست عجب زلف تو را صوفی وار

شانه اش جمع کند باد مشوش دارد

دل به هر حلقه جدا می کشد از زلف توام

[...]