هر کو بشناخت مستی و پستی را

بفروخت بیک جرعۀ می هستی را

مانندۀ نرگس آنکه صاحب نظرست

بر دیدۀ خود جای کند مستی را

جوی در نیستی تو هستی را

هم بجویی شراب مستی را

هرکه او ترک کرد هستی را

نیستی را گزید و پستی را

دلا خراب مکن نقش بت پرستی را

چو گرد باد فروپیچ گرد هستی را

دم مسیح و حیات خضر بما نرسد

غنیمتی شمر ای دوست وقت مستی را

چو سرو باش دل آزاده با تهی دستی

[...]

به عالمی ندهم ذوق می پرستی را

شکسته دل نکنم گریه های مستی را

به کوی عشق ز بس صاحب اعتبار شدیم

به ما سپرد غم اسباب تنگدستی را

گفتم آئین حق پرستی را

نکته نیستی و هستی را

گفتم آئین حق پرستی را

نکته نیستی و هستی را