گاه جان میداد جانی مست عشق

گاه میخائید دست از دست عشق

گربه در انبانم اندر دست عشق

یک‌دمی بالا و یک‌دم پست عشق

گفتم: به چابکی ببرم جان ز دست عشق

خود هیچ یاد و هوش نیاورد مست عشق

صد گونه مرهم ار بنهی سودمند نیست

آنرا که زخم بر جگر آمد ز شست عشق

گفتیم: دل ز عشق بپرداختیم و خود

[...]

ترنجی فکندی و من مست عشق

نگه کن که من نارم از دست عشق

سنگ باشد موم اندر دست عشق

می شکافد چرخ تیر شست عشق

گرمی عشاق خرابست عشق

آتش دلهایِ کباب است عشق

روز و شب بی روز و شب پابست عشق

سال و مه بی سال و مه سرمست عشق

باده‌ام خونست و ساقی دست عشق

مست عشقم مست عشقم مست عشق