تا چند ببازوی خودت پست شوی

بشتاب که از فنای خود هست شوی

از مایه و سود دو جهان دست بشوی

سود تو همان به که تهیدست شوی

جهد کن تا زنیست هست شوی

وز شراب خدای مست شوی

در عشق اگر نیست شوی هست شوی

در عقل اگر هست شوی پست شوی

وین بوالعجبی ببین که از بادۀ عشق

هشیار گهی شوی که سرمست شوی

گه سرافراز و گاه پست شوی

گاه ناچیز و گاه هست شوی

بت شکن باش، تا که چست شوی

بت رها کن، که تن درست شوی

می نوش نه آنچنان که از دست شوی

در پای خسان چون خاک ره پست شوی

بیداری عیش شب بفریاد چه سود

کز خواب صبوحی چو سگان مست شوی

منشین از پا وگرنه پابست شوی

وز پای اگر نیفتی از دست شوی

هشیار گر آیی برِ ما مست شوی

وز هستی اگر نیست شوی هست شوی

جهد کن تا ز نیست هست شوی

وز شراب خدای مست شوی

می عشق ار خوری و مست شوی

واقف از سرّ هرچه هست شوی

منشین از پا وگرنه پابست شوی

وز پای اگر نیفتی از دست شوی

هشیار گر آیی برِ ما مست شوی

وز هستی اگر نیست شوی هست شوی