دگرباره کسری برانگیخت اسب

چپ و راست برسان آذرگشسب

چو چشمش برآمد بآذرگشسب

پیاده شد از دور و بگذاشت اسب

سپهبد چوآتش برانگیخت اسب

بیامد بکردار آذر گشسب

وزان تخت شاه اندر آمد به اسب

همی‌راند تا خان آذرگشسب

پیاده بماند سوارش ز اسب

به پوزش رود نزد آذرگشسب

ازان پس نشست از بر تازی اسب

بیامد به نزدیک ایزد گشسب

ز بهرام بهرام پورگشسب

سواری سرافراز و پیچنده اسب

دگر آنک بد نام ایزدگشسب

کز آتش نه برگاشتی روی اسب

به پشت سپه بود همدان گشسب

کجا دم شیران گرفتی به اسب

به دست چپش بود پیدا گشسب

که بگذاشتی آب دریا براسب

به پیش اندرون بود همدان گشسب

که در نی زدی آتش از سم اسب

پس آنگاه بهرام و ایزد گشسب

نشستند با جنگجویان بر اسب

چهار از یلان نیز آذرگشسب

ازان جنگیان برنشاند بر اسب

بفرمود زان پس که پیداگشسب

همی با سواران نشیند براسب

پس آنگاه خاقان چنان هم بر اسب

ابا موبد خویش پیداگشسب

همی‌راند تا پیش آن کاخ اسب

پس پشت او بود ایزد گشسب

زمانی بدر بود ایزد گشسب

گرفته بدست آن گرانمایه اسب

اگر نیز بهرام پورگشسب

بران خاک درگاه بگذارد اسب

چنین گفت زان پس بپیداگشسب

که‌ای تیغ زن شیر تازنده اسب

همی بر جهاند یلان سینه اسب

که تامن زبهرام پورگشسب