بدان گیتی ار چندشان برگ نیست

همان به که آویزش مرگ نیست

که گُرز تو خود در خور گرگ نیست

ز گُرز تو بر گرگ من مرگ نیست

یارب درخت عمر مرا بار و برگ ده

گرچه درخت عمر مرا بار و برگ نیست

دخلم تمام کن که مرا وجه خرج هست

عمرم دراز ده که مرا برگ مرگ نیست

در همه آفاق کس بی‌مرگ نیست

وین عجایب بین که کس را برگ نیست

هرکه در خوابست او را برگ نیست

هرکه بیدار است اور ا مرگ نیست

زندگانی گر ترا از مرگ نیست

عاشقی ورزیدنت پر برگ نیست

درین باغ یک شاخ و یک برگ نیست

که لرزنده از صرصر مرگ نیست

درآن دم که جز جوشنم برگ نیست

هماورد را چاره جز مرگ نیست