مرا گفتا گناهی کرده‌ام من

که زین زنجیر و غلّ آزرده‌ام من

چو زلف تو دریده پرده‌ام من

که بر روی تو عشق آورده‌ام من

که چل حج پیاده کرده‌ام من

به انصافی بسی خون خورده‌ام من

بساط مفسلی گسترده‌ام من

بسی دیوانگیها کرده‌ام من

حقیقت دُر فشانی کردهام من

از آنجاگوی وحدت بردهام من

بسی چوگان عشقت خورده‌ام من

از آن در عشق تو خو کرده‌ام من

که هر جائی دلی گم کرده ام من

به زلف رهزنت پی برده ام من

ز شاخ آرزو بر خورده ام من

به راز زندگی پی برده ام من

بترس از باغبان ای ناوک انداز

که پیغام بهار آورده ام من