ای شمع! تویی علی الیقین دشمنِ تو

خود را کشتی خون تو در گردنِ تو

با آتش سوزنده گرفتی سرِخویش

تا چند زسرگرفتگی کردنِ تو

دلم خون شد ز زاری کردن تو

ندارم طاقت خون خوردن تو

زهر مارست گنج بردن تو

وین برنج و ترنج خوردن تو

شوم نابود از آزردن تو

بود خون من اندر گردن تو

بگداختم از دست جفا کردن تو

این‌ست طریق بنده پروردن تو؟

گر من به گناه عاشقی کشته شوم

خون من بی‌گناه در گردن تو

تا کی بود این جور و جفا کردن تو

بیهوده دل خلایق آزردن تو

تیغی است به دست اهل دل خون آلود

گر در تو رسد خون تو در گردن تو

تا کی بود این جور و جفا کردن تو

بیهوده دل خلایق آزردن تو