شرطست که چون مرد شوی درد شوی

خالی تر و ناچیزتر از گرد شوی

هر کو ز مراد کم کند مرد شود

کم کن الف مراد تا مرد شوی

کودکی در سفر تو مرد شوی

رنجه ار راه گرم و سرد شوی

گر از همگی خویشتن فرد شوی

در کعبهٔ جان محرم این درد شوی

ور همچو زنان درین این بحر محیط

آبستن آن نظر شوی مرد شوی

خواهی که ز شغل دو جهان فرد شوی

با اهل صفا همدم و همدرد شوی

غایب مشو از دردِ دلِ خویش دمی

مستحضرِ درد باش تا مرد شوی

در رخ عشق نگر تا به صفت مرد شوی

نزد سردان منشین کز دمشان سرد شوی

از رخ عشق بجو چیز دگر جز صورت

کار آن است که با عشق تو هم درد شوی

چون کلوخی به صفت تو به هوا برنپری

[...]

عقل ورزی، ز کار سرد شوی

عشق ورز، ای پسر، که مرد شوی

گه به یک بیت ز غم فرد شوی

مرهم سینه پر درد شوی

شرط است که چون مرد ره درد شوی

خاکی تر و ناچیزتر از گرد شوی

هرکو ز مراد کم شود مرد شود

بفکن الف مراد تا مرد شوی

شرط است که چون مرد ره درد شوی

خاکی تر و ناچیزتر از گرد شوی