دل با غمِ عشق پای ناورد آخر

چون شمع ز سوختن فرومرد آخر

می‌گفت که دُرِّ وصل در دریا نیست

این آب چگونه می‌توان خورد آخر

غم خویشت چو نیست ای مرد آخر

غم تو پس که خواهد خورد آخر

چو باقی نیست خفت و خورد آخر

چو مرگ آید چه خواهی کرد آخر

چه گر خاکم نگردد گرد آخر

پدر نپسنددم در درد آخر

کسی را با دلی پر درد آخر

تماشا چون بود در خورد آخر

در این دنیا چه خواهی کرد آخر

وز اینجاگه چه خواهی برد آخر

ز لا بشناس هم لاگرد آخر

که خواهی گشت در لا فرد آخر

دلم چون جان فنا را کرد آخر

تقاضا تا که باشد فرد آخر

دشمن گرو وصل ز من برد آخر

او گشت بزرگ و من شدم خرد آخر

آورد به جان لب ترا از بوسه

دندان به رخت تیز فرو برد آخر