گر عقل مکان گیر مصور بودی

بر چهرۀ ملکت تو زیور بودی

ور دانش را جنبش و محور بودی

اندر فلک رای تو اختر بودی

پای طاووس اگر چو پر بودی

در شب و روز جلوه‌گر بودی

اگر آهو و گور و شیر بودی

اسیر زخم اشتر مور بودی

گر مرا گنج‌های دُر بودی

همه ایثار آن دو حر بودی

شاه را سوی من گذر بودی

با من آن ماه را نظر بودی

گر زاهد خشک بالمثل تر بودی

صد گونه خلل به حکمت اندر بودی

با آن همه احتراز شرع از ارجاس

کی کیش معاشرت میسر بودی

گر فضل به علم و خط و دفتر بودی

وز خلق اگر سواد برتر بودی

مفتی بایستی آنکه سردار آید

عثمان بایست تا پیمبر بودی

گر از آغازمان خبر بودی

ور به فرجاممان نظر بودی

بکنج مطبخ تاریک، تابه گفت به دیگ

که از ملال نمردی، چه خیره سر بودی

ز دوده، پشت تو مانند قیر گشته سیاه

ز عیب خویش، تو مسکین چه بیخبر بودی

همی به تیرگی خود فزودی از پستی

[...]