با همه چون ملک بر آمده‌ای

وز همه چون فلک سر آمده‌ای

کشیده‌ای می و بالای منظر آمده‌ای

تو آفتابی و امروز خوش برآمده‌ای

چو گل، به روی عرق کرده، می‌رسی از راه

بیا، بیا، که عجب تازه و تر آمده‌ای!

بیا، که خیزم و از شوق در برت گیرم

[...]

ز کربلا تو چرا بی‌برادر آمده‌ای

چنین شکسته دل و خاک بر سر آمده‌ای

ای جگر تشنه که با خون جگر آمده ای

خشک لب رفتی و با دیدۀ تر آمده ای