اگر کژدمی کهربا دم بود

مشو ایمن از وی که کژدم بود

ره جان اوّل از کتم عدم بود

ز دانش در صفت اوّل قدم بود

غیرت حق بر مثَل گندم بوَد

کاه‌ْخرمن غیرت‌ِ مردم بود

هر که او بی سر بجنبد دم بود

جنبشش چون جنبش کزدم بود

تخم ظلم شاه نافرمانی مردم بود

جو چو کاری حاصل آن کشته کی گندم بود

عارف عیسی نفس نام و نشان گم میکند

کافت اندر شهرت و در صحبت مردم بود

عالم خوش خلق دایم بر سفیهی هرزه گوست

چون مگس جوشی که بر کون خر بی دم بود

جان ز عشق‌ ای جان من‌ مردم بود

هرکه‌ را این‌ سَر نباشد دُم بود