گهی نالد به درد و حسرت دوست

گهی گرید به داغ فرقت دوست

چو گشت آگاه او از قربت دوست

گذر کرد او به سوی حضرت دوست

ازو بشناس اینجا قربت دوست

کزو اینجا رسی در حضرت دوست

ز هستی گر رسی در قربت دوست

حقیقت نیست بینی حضرت دوست

عزازیل است اینجا لعنت دوست

امیدی بسته اندر رحمت دوست

حقیقت اندر اینجا لعنت دوست

بخواهد ریخت پیش رحمت دوست

بود زیرا که دارم قربت دوست

حقیقت عین ذات و رفعت دوست

همه واصل شده تا حضرت دوست

رسیده جملگی تا قربت دوست

خرابه دل من پر شد از محبت دوست

مباد هیچ دلی خالی از مودت دوست

کدام دولت و فرصت نیافت هر که بیافت

سعادت شرف وصل بار و صحبت دوست

اگرچه در خور او خدمتی نمی آید

[...]

سر امید نهم بر زمین حضرت دوست

به بوی آنکه مشرف شوم به صحبت دوست

نعیم هر دو جهان داده‌ام بهای غمش

کدام دولت شاهی رسد به دولت دوست

اگر چو شمع ببرند دشمنان سر من

[...]

مپوش چشم ز رخسار همچو جنت دوست

که نور چشم فزاید صفای طلعت دوست

به سیم قلب خریده است ماه کنعان را

کسی که هر دو جهان را دهد به قیمت دوست

نهال عمر ابد با کمال رعنایی

[...]

ای که سرمیکشی زخدمت دوست

چون کنی دعوی محبت دوست

منفعل نیستی ازین دعوی

شرم ناید ترا زطلعت دوست

نبری امر دوست را فرمان

[...]