بمیرد هنر چون تو بستاییش

خود آراسته‌ست او چه آراییش

دو رویه گِردِ تخت پادشاییش

کشیده صف غلامان سراییش

نگه دارید تا نرسد بلائیش

که می‌باید رسانیدن بجائیش

بنمایی جلال برباییش

نا فزایی کمال بزداییش

آن که قرار ما بود قصه آشنائیش

کی برسد به مهر و مه دعوی روشنائیش

این همه گفتگو عبث بر سر عمر و زید شد

خوش بود آن که بشنوم صحبت آشنائیش

هیچ از او بجز وفا، سر نزند به عهد ما

[...]

حکایت‌ها کنم از بی‌وفاییش

وزین بیگانگی و آن آشناییش