ای زلف مسلسلت بلای دل من

وی لعل لبت گره گشای دل من

من دل ندهم به کس برای دل تو

تو دل به کسی مده برای دل من

ای کرده بسی جفا به جای دل من

از عشق تو شد ز جای پای دل من

یک روز نجسته رضای دل من

این است و از این بتر سزای دل من

عشق تو آورد قدح پر ز بلای دل من

گفتم می می نخورم گفت برای دل من

داد می معرفتش با تو بگویم صفتش

تلخ و گوارنده و خوش همچو وفای دل من

از طرفی روح امین آمد و ما مست چنین

[...]

ای چشم سیاه تو بلای دل من

مشتاق تو شد دلم برای دل من

ای زلف مسلسلت بلای دل من

وای لعل لبت گره گشای دل من

من دل ندهم بکس برای دل تو

تو دل بکسی مده برای دل من

تا بکی تند شوی بهر جفای دل من؟

چند روزی بوفا کوش برای دل من

گر تو میداشتی این آتش پنهان، که مراست

دل بی رحم تو میسوخت، چه جای دل من؟

حاش لله! که دلم ترک تو گوید بجفا

[...]

ای گلخن غم کرده سرای دل من

خون داده بجای می سزای دل من

بر ساقی بزم تو جه تهمت بندم

می خون جگر کند هوای دل من

ای عشق تو فرخنده همای دل من

با جور تو زندگی بلای دل من

خود خون فسرده دلم پاک بریز

کس نطلبد از تو خونبهای دل من

تا یافت شود مگر برای دل من

یاری که بسربرد هوای دل من

در کوچه روزگار پر آبله شد

از پویه بیفایده پای دل من

امشب ز سر صدق و صفایِ دل من

در میکده آن هوش ربایِ دل من

جامی به کفم داد که بستان و بنوش

گفتم نخورم گفت برای دلِ من

امشب ز سر صدق و صفایِ دل من

در میکده آن هوش ربایِ دل من

یار برداشت ز رخ پرده برای دل من

برد از من دل و بنشست به جای دل من

نتوان گفت زمینست و سما خلوت دوست

خلوت سلطنت اوست سرای دل من

دل من بارگه سلطنت فقر و فناست

[...]