ای گشته فراق تو غم‌افزای دلم

امید وصال تو تماشای دلم

آگاه نه‌ای بتا که بندی محکم

دست ستمت نهاده بر پای دلم

ای برده سر زلف تو از جای دلم

و افکنده سر زلف تو بر پای دلم

درمان دلم لعل لبت گر نکند

پس وای دلم وای دلم وای دلم

چون اسیرست در آن زلف سمن سای دلم

چکند گر نکند در شکنش جای دلم

بکن آخر این هم برای دلم

عنان بازگردان به جای دلم

بشد از دست من بی سر و بی پای دلم

دلم ای وای به دل وا دلم ای وای دلم

تا عشق تو خیمه زد بصحرای دلم

بگرفت سپاه غم سراپای دلم

از لشکر غم چو ملک دل گشت خراب

جان نعره زند که وا دلم وای دلم

مستیش افزود تا بشکست مینای دلم

جام عیشش پر بود از ریختن های دلم

غنچه سان گر واشکافی جز زبان شکوه نیست

زان تغافلهای دل خون کن سراپای دلم

رشک همچشمی تماشا کن جگر در خون نشست

[...]

عشق تو کلیم طور سینای دلم

داغت حشم سینهٔ صحرای دلم

دردت که طبیب جان بی درد مباد

درمان غمم، مقصد اقصای دلم

جائی که فرو رفت به گل پای دلم

آنجاست مکان تو و ماوای دلم

اگه بودم کجاست جان تو اگر

میدانستم کجا بود جای دلم

باز عشق آمد و زد خیمه به صحرای دلم

لشکر عشق صف آراست به یغمای دلم

دل پر حسرت من گشت گرفتار و اسیر

کرد مو سلسلهٔ سلسله در پای دلم

دل من پای به زنجیر و، شه کشور عشق

[...]