کنیزی را که هم‌بالای او بود

به حسن و چابکی هم‌تای او بود

آنکه جمله از برای او بود

هر دوعالم خاک پای او بود

هرچه هستت چون برای او بود

دوستی تو سزای او بود

همه اوج فلک بالای او بود

همه روی زمین پهنای او بود

سران ملک را سودای او بود

به بزم خسروان غوغای او بود

همخانه و همسرای او بود

روشن نظر از لقای او بود

شب و روزم سر اندر پای او بود

سرم پیوسته پر سودای او بود

آشوب شهر طلعت زیبای او بود

زنجیر عقل جعد چلیپای او بود

ما و دلی که خسته تیر بلای عشق

ما و سری که بر سر سودای او بود

بالای او مرا به بلا کرد مبتلا

[...]