فرو مایه چون سیر خورده بباشد

همه عیب جوید همه شر کاود

فرومایه آن به که بد حال باشد

ازیرا سیه سار پی برنتاود

چون عاشق را کسی بکاود

معشوقه از او برون تراود»

یاری نه که سینه را بکاود

خونابهٔ دل برون تراود

شد در پی آنکه دل بکاود

وز غم قدری برون تراود

ز من فصاد هر رگ را که کاود

به جای خون غمت بیرون تراود

چون عاشق را کسی بکاود

معشوق از او برون تراود

هوایش بیدلان را سینه کاود

که از هر ذره عشق نو تراود

بی آنکه تلاش فکر کاود

نقشی، ز دل و زبان تراود