خاک او باش و پادشاهی کن

آنِ او باش و هرچه خواهی کن

شست را جای تیر شاهی کن

آنگه از دلو دام ماهی کن

پند ما گوش دار و شاهی کن

ورنه رفتیم، هر چه خواهی کن

به دل گفتم برو شست دو زلفش را پناهی کن

گوا نه مردم دیده به راهش عذرخواهی کن

بگو از شوق آن قامت قیامت می کنم هردم

سهی سروا به لطف خود به سوی ما نگاهی کن

چو زلف کافرت جانا به سودا شهرتی دارد

[...]

نشین به تخت دل ما و پادشاهی کن

بده تو داد دل ما و هرچه خواهی کن

گواه خون دل ماست مردم دیده

تو چشم سوی من و گوش بر گواهی کن

که خون دل به فراقت ز دیده می بارد

[...]

گدای حضرت اوباش و پادشاهی کن

مکن مخالفت او و هر چه خواهی کن

گدای وصله خیاط باش و شاهی کن

بعاریت مستان رخت و هر چه خواهی کن

نوشته برزه مفتون معقلی خطیست

[...]

عدل پیش آور پادشاهی کن

ظلم بگذار و هرچه خواهی کن

صف حرص و هوا در هم شکستی‌ کجکلاهی‌ کن

دل جمع است ملک بی‌نیازی پادشاهی کن

نمود از اعتبار باطل اکرام حق آگاهت

سراب وهم‌گو در چشم مغروران سیاهی ‌کن

برون افتاده است از کیسه نقد رایج دنیا

[...]

دل بدست آرو هر چه خواهی کن

بی زر و زور پادشاهی کن

سیمگون ساعدی و مه سیما

حکم از ماه تا بماهی کن

در هم آمیخت طلعت و زلفت

[...]

به علی ناز و هر چه خواهی کن

بنده اش باش و، پادشاهی کن