دهر ار چه غم نامتناهی دارد

در کار دلم بسی تباهی دارد

عاجز شده ام از آنکه این موی سپید

از بهر چه در سرم سیاهی دارد

درویش که اخلاق الهی دارد

در ملک وجود پادشاهی دارد

چون قدرت او ز ماه تا ماهی است

دانستن چیزها کماهی دارد

در فقر دلم عزم سیاهی دارد

قصد صفتی نامتناهی دارد

در ظلمت ازان گریخت چون مردم چشم

یعنی که بسی نور الاهی دارد

زلفت که ز ماه تکیه‌گاهی دارد

انصاف که خوش منصب و جاهی دارد

بربود دلم چه یارمش گفت که او

چون عارض تو پشت و پناهی دارد

یاری که چو ما لطف الهی دارد

در هر دو جهان هرچه تو خواهی دارد

هر چند گدای حضرت سلطان است

از دولت عشق پادشاهی دارد

جانم از نرگس مخمور تو جاهی دارد

وز عنایات تو دل پشت و پناهی دارد

دل بکوی تور سیدست، ولی می گذرد

طاعتی کرد، ولی عزم گناهی دارد

جان میان بست یقین بادیه حیرت را

[...]

دل که از نرگس او چشم نگاهی دارد

گر نیابد چه عجب بخت سیاهی دارد

جای آن هست که چشمم از همه عالم بندد

پاک چشمی که نظر بر رخ ماهی دارد

در ره عشق تو تا مرده نلافم ز وفا

[...]

نرگس از دور به آن چشم نگاهی دارد

وقت گل خوش که عجب طرف کلاهی دارد

سر سودازدگان را سبک از جای مگیر

کاین کدو چون خم می پشت و پناهی دارد

دست ارباب دعا را مکن از دولت دور

[...]

دل قبله ای از طرف کلاهی دارد

جان بتکده سجده پناهی دارد

عید است به دیوانه مبارک باشد

قربانگاهی از سر راهی دارد

دلبر آن نیستکه رخسار چوماهی دارد

یا به رخسار چومه زلف سیاهی دارد

نیز عاشق نبود هر که بودخونین دل

یا به رخ اشک و ز سوز جگر آهی دارد

صاف وشفاف نه هر دانه که شد باشد در

[...]

عباسی ما رواج شاهی دارد

در کشور حسن کج کلاهی دارد

این در خزانه حصاری را بین

در حوض بلور خرد ماهی دارد