گر یک نفس از نیستی آگاه شوی

بر هستی خود [به] نیستی شاه شوی

تو حاضر غایبی از آن بی خبری

گر غایب حاضر شوی آگاه شوی

تو واقف اسرار من آنگاه شوی

کز دیده و دل بندهٔ آن ماه شوی

روزیت اگر به روز من بنشاند

از حالت شب‌های من آگاه شوی

گرچه به تصور از خود آگاه شوی

در هود به غلط مشو که گمراه شوی

در چاه غرور اگر بمانی دل را

هاروت صفت مقیّد چاه شوی

گر چو ما خدمتی شاه شوی

صاحب مرتبه و جاه شوی

گیرم ز مقربان درگاه شوی

وز معتکفان درگه شاه شوی

تا پرده هستی ندری، ممکن نیست

کز راز درون پرده آگاه شوی

خواهی که ز اصلِ کار آگاه شوی

بر تختِ حیاتِ جاودان شاه شوی

در راه طلب بندهٔ درویشان باش

تا در دو جهان قبولِ اللّه شوی

گر عالم سِرِّ لِی مَعَ اللّه شوی

دانندهٔ راز بنده و شاه شوی

گر صورت و معنیِ جهان دریابی

واقف ز رموز نعمت اللّه شوی

خواهی که ز اصلِ کار آگاه شوی

بر تختِ حیاتِ جاودان شاه شوی

گر عالم سِرِّ لِی مَعَ اللّه شوی

دانندهٔ راز بنده و شاه شوی

گر فریدون به فر وجاه شوی

باید آخر به دخمه گاه شوی

سازی آئینه گر چو اسکندر

که چو آئینه پیش آه شوی

مات گردی وزرد رخ آخر

[...]