در کفر گریزم ار تو ایمان گردی

با درد بسازم ار تو درمان گردی

چون از سر این حدیث برخاست دلم

دل برکنم از تو گر مثل جان گردی

تو تا محو فنا اینجا نگردی

دوئی بینی و جز در وانگردی

رو در پی درد او که درمان گردی

گر جز در او زنی پشیمان گردی

تاج سر دیگران نیرزد خاکی

خاک در او باش که سلطان گردی

کیوان گردی چو گرد مردان گردی

مردی گردی چو گرد مردان گردی

لعلی گردی چو گرد این کان گردی

جانی گردی چو گرد جانان گردی

گر زمینی تو آسمان گردی

همچو جان سوی لامکان گردی

کاخر کار از او چو آن گردی

گر بدی جسم جمله جان گردی

عوض جسم جمله جان گردی

عوض یک قراضه کان گردی

ای دل تو ز همنشین دگرسان گردی

با هر چه نشینی به صفت آن گردی

پیوسته چو گرد زلف خوبان گردی

این مایه ندانی که پریشان گردی

بر سر آبها روان گردی

غیب گویی و غیبدان گردی

تا به کی گرد این جهان گردی

گرد این خانهٔ جهان گردی

مدتی این چنین به سر بردی

وقت آن است کان چنان گردی

گنج و گنجینهٔ خوشی یابی

[...]

رحمان طلبی ز اهل عرفان گردی

شیطان طلبی غرقه عصیان گردی

ای کور بصر شرم نداری که ز جهل

رحمان بلی پیرو شیطان گردی

اهلی تو گهی قبول جانان گردی

کاشفته صفت گرد بیابان گردی

بگریز چو گرد باد از صحبت خلق

زان پیش که از جمع پریشان گردی

از سخن چند چو سی پاره پریشان گردی؟

مهر زن بر لب گفتار که قرآن گردی

جگر خود مخور از حسرت گلزار خلیل

آتش خشم فروخور که گلستان گردی

باش واله که درین دایره بی سر و پا

[...]

از سخن چند چو سی پاره پریشان گردی؟

مهر زن بر لب گفتار که قرآن گردی

جگر خود مخور از حسرت گلزار خلیل

آتش خشم فروخور که گلستان گردی

باش واله که درین دایره بی سر و پا

[...]

در عشق بکاه جسم تا جان گردی

شیرافکن و شهسوارِ میدان گردی

کفرت چو کمال گردد ایمان گردی

اینت چو تمام نیست شد آن گردی