دوش می کردم سئوال از جان که آن جانانه کو

گفت بگذر زان بت پیمان شکن پیمانه کو

گفتمش پروانه شمع جمال او منم

گفت اینک شمع را روشن ببین پروانه کو

گفتمش دیوانه ی زنجیر زلفش شد دلم

[...]

خراباتیان، راه میخانه کو

حریفان بگوئید، پیمانه کو

آمده بهار و نشاء و نمای زمانه کو

بر شاخ گل رواج به بلبل ترانه کو

خم بی دماغ و شیشه تهی سرنگون قدح

با ساکنان میکده اسباب خانه کو

از ناقه بلبلان به گلستان گداختند

[...]

خواجه برگو راه شربتخانه کو

چینه دان خالی ست آب و دانه کو

خانه‌ گفتم‌ مر خدا را خانه‌ کو

غیر آن یک‌ دلبر جانانه‌ کو

ترک جان را، عاشقی‌ فرزانه‌ کو

شمع‌ ما روشن‌ شود پروانه‌ کو