هرکه چو عیسی رگ جان را گرفت

از سر انصاف جهان را گرفت

چو خورشید کو آسمان را گرفت

به میغ زرافشان جهان را گرفت

سکندر ز دارا جهان را گرفت

ولی دخترش از وی آن را گرفت

سکندر که صیتش جهان را گرفت

بسیط زمین و زمان را گرفت

دل ز ناوک‌های بیداد تو پیکان را گرفت

تشنه‌لب از ابر رحمت آب باران را گرفت

پُردلی کاری نمی‌سازد ز استیلای عشق

شیر بگریزد دمی کآتش نیستان را گرفت

سهل باشد مملکت‌گیری به امداد سپاه

[...]

سبزه خط صفحه رخسار جانان را گرفت

طوطی خوش حرف از آیینه میدان را گرفت

بوسه را بر عارضش جا از هجوم خط نماند

سبزه بیگانه آخر این گلستان را گرفت

خط مشکین نیست گرد آن عقیق آبدار

[...]

زنگ خط آیینه رخسار جانان را گرفت

سبزه بیگانه آخر این گلستان را گرفت

کشور حسن ترا آورد خط زیر نگین

مور عاجز عاقبت ملک سلیمان را گرفت

خط گرفت از حسن بی پروا عنان اختیار

[...]

سخن چون سپاه بیان را گرفت

به این فوج، تخت زبان را گرفت

مسلم بود خسروی بر سخن

که دربسته، ملک دهان را گرفت

چو بر بادپای نفس شد سوار

[...]