اندرین دشمن‌کده کی ماندمی

سوی شهر دوستان می‌راندمی

مگر روزگاری هوس راندمی

ز خود گرد محنت بیفشاندمی

روی تو گر بدیدمی جان بتو برفشاندمی

صبرم اگر مدد شدی دل ز تو واستاندمی

چون تو در آمدی اگر غرقه ی خون نبود می

بس که گهر بدیدگان در قدمت فشاندمی

کاج نراندی ای صنم توسن سرکش از برم

[...]

درین ماتم از دیده خون راندمی

به تسکین دردت فسون خواندمی

کی او را بدین پایه بنشاند می

سزای بدی را بدی خواند می