ز جمشیدیان در جهان نام نَه

جز از کوه وز بیشه آرام نه

رحم کردن بر ستمکاران، ستم بر عالمی است

پنبه بر داغ پلنگ خشمگین بیجا منه

دست خالی بر دل محتاج می باشد گران

چون نداری خرده زر، دست بر دلها منه

روح قدسی را مکن صائب اسیر آب و گل

[...]

بی تأمل بر بساط پاکبازان پا منه

تا نشویی دست از جان پای در دریا منه

قسمت صیاد از صید حرم دل خوردن است

امن می خواهی، ز حد خویش بیرون پا منه

چون نداری ترجمانی همچو عیسی در کنار

[...]

دست رد بر ساغر صهبا منه

بدعتی در قبله مینا منه

صدهزاران چون تو بلبل دیده است

دل به عهد آن گل رعنا منه

کشتی ما را به ساحل واگذار

[...]

ای که عاشق نیستی پا در حریم ما منه

آب از جو می‌خور و لب بر لب دریا منه

گر دل سنگین نداری در درون مجنون مشو

گر نباشی کوه پا در دامن صحرا منه

گر نبینی آتشی در خود به خاک ما میا

[...]

‎جایِ فرارم نه و آرام نه

‎دست ز جان شستم و از جام نه