اکنون که ز خوشدلی به‌جز نام نمانْد،

یک همدمِ پخته جز میِ خام نماند؛

دستِ طَرَب از ساغرِ می بازمگیر

امروز که در دست به‌جز جام نماند!

اندر دل من قرار و آرام نماند

دشنام فرست اگرت پیغام نماند

با عشق تو خوشدلی در ایّام نماند

تو شاد بزی که رامش و کام نماند

شادیّ گریز پای از دست غمت

بگریخت چنان کزو بجز نام نماند

اکنون که ز خوشدلی در ایّام نماند

یک همدم پخته جزمی خام نماند

دست طرب از ساغر می باز مگیر

امروز که دستگیر جز جام نماند

گیرم که وفا و عهد را نام نماند

خود مهر منت در دل خود کام نماند

انگار که آمدن فراموشت شد

آئین سلام و رسم پیغام نماند

هیچ از ایشان نشان و نام نماند

هم سخن هم زبان و کام نماند

جم ازین بزم شد و جام نماند

وز جم و جام بجز نام نماند

شلغم پخته چیست، خام نماند

از کلم خود به غیر نام نماند

به جنب قامت تو سرو را قیام نماند

به پیش طلعت تو گل علی الدوام نماند

به جز مسافر دل کو به شام زلف تو ماند

مسافری به عراق و حجاز و شام نماند

گدای میکده نازم که حشمتش ابدی‌ست

[...]

هیچم آرام دل از زلف دل آرام نماند

نازم این حلقه کزو هیچ دل آرام نماند

بس که مرغ دلم از ذوق اسیری پر زد

غیر مشتی پر ازو در شکن دام نماند

سروقدی دلم از طرز خرامیدن برد

[...]